«Από Δευτέρα ξεκινάω διατροφή…»
«Δεν έχω πολλή εμπειρία σε αυτό το κομμάτι, ίσως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να το κάνω…»
«Δεν είναι έτοιμο ακόμα, μόλις το τελειοποιήσω θα σας ειδοποιήσω…»
Μήπως σου θυμίζουν κάτι αυτές οι φράσεις; Μήπως σκεπτόμενος/η αυτά, νιώθεις ότι γίνεσαι αναβλητικός/ή και μετά αισθάνεσαι ενοχές γι’ αυτό γιατί σκέφτεσαι ότι τεμπελιάζεις; Ε λοιπόν, ήρθε η στιγμή να δεις τα πράγματα καθαρά και, όχι μόνο να απενοχοποιήσεις την αναβλητικότητα, αλλά να βρεις τον πραγματικό λόγο που αναβάλλεις και να κάνεις τις απαραίτητες αλλαγές στη ζωή σου!
Καταρχάς, ας ξεκινήσουμε παρατηρώντας τι είναι αυτό που συστηματικά αναβάλλεις. Είναι πολύ συχνό φαινόμενο να γράφουμε μια λίστα με τα πράγματα που έχουμε να κάνουμε μέσα στη μέρα και το βράδυ να συνειδητοποιούμε ότι, πολλές φορές, δεν έχουμε κάνει ούτε τα μισά! Λίγες είναι όμως οι φορές που θα διερωτηθούμε ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που τα αναβάλαμε…
Λοιπόν, όχι ένας, ούτε δύο, αλλά τρεις είναι οι βασικοί λόγοι για τους οποίους γινόμαστε αναβλητικοί και αν τους σκεφτούμε καλά, θα καταλάβουμε καλύτερα τον εαυτό μας και θα μπορέσουμε να αγκαλιάσουμε την αλλαγή.
Ας αρχίσουμε με τον πρώτο λόγο από τον οποίο πηγάζει η αναβλητικότητα και αυτός είναι η έλλειψη κινήτρου ή σκοπού. Αν δεν έχεις βρει το ΓΙΑΤΙ σου σε ό,τι κι αν κάνεις, είναι πολύ πιθανόν η αναβλητικότητα να σου χτυπήσει την πόρτα. Το κίνητρο είναι το καύσιμο που θα σε πάει παρακάτω.
Ένας άλλος, πολύ συχνός λόγος για τον οποίο γινόμαστε αναβλητικοί είναι η τελειομανία. Οι ψηλές προσδοκίες και οι απαιτήσεις, οι οποίες κρύβουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, μπορούν να οδηγήσουν σε αναβλητικότητα. Τις περισσότερες φορές, αυτό που ισχύει είναι το «done is better than perfect», που σημαίνει ότι είναι καλύτερο να φέρεις εις πέρας κάτι, από το να το κάνεις στην εντέλεια. Δες εδώ άρθρο για την τελειομανία.
Τέλος, η αναβλητικότητα μπορεί πολλές φορές να οφείλεται στον φόβο της αποτυχίας. Το άγνωστο και το καινούριο είναι φυσιολογικό να προκαλούν φόβο, καθότι είμαστε γενετικά πλασμένοι να κρατάμε μακριά ό,τι μας φοβίζει. Αν όμως βλέπουμε καθετί στη ζωή μας ως ένα μάθημα, τότε θα καταλάβουμε πως η έννοια της αποτυχίας στην πραγματικότητα δεν υφίσταται και πως από κάθε εμπειρία μπορούμε να γίνουμε σοφότεροι. Η αποδοχή του φόβου, σε συνδυασμό με τη ΔΡΑΣΗ είναι αυτά που θα μας οδηγήσουν στην εξέλιξη.
Και τώρα που ξέρεις, για σκέψου: ποιος είναι ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ λόγος για τον οποίο γίνεσαι αναβλητικός/ή;