- Έχω χάσει τον ύπνο μου, δεν μπορώ να κοιμηθώ.
- Δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα.
- Το μόνο που κάνω είναι να κρατώ το τηλέφωνο να ψάχνω κάτι ενθαρρυντικό γι’ αυτή την κατάσταση που ζούμε.
- Ανησυχώ!
- Πότε θα τελειώσει όλο αυτό;
- Φοβάμαι για μένα και για την οικογένειά μου.
Είναι γεγονός ότι αυτές τις μέρες τα κυρίαρχα συναισθήματα που νιώθουμε οι περισσότεροι είναι αρνητικά. Φόβος, θυμός, αγωνία, αμφιβολία, δυσφορία…
Όλοι μας λίγο πολύ έχουμε αγχωθεί και έχουμε κάνει άσχημες σκέψεις. Έχω να σου πω ότι είναι ανθρώπινο και απόλυτα φυσιολογικό να τα βιώνεις κάτω από τις πρωτόγνωρες συνθήκες που ζούμε όλοι μας! Χρειάζεται και αυτό για να υπάρχει ισορροπία. Το να πιέσεις τον εαυτό σου να πιστέψει κάτι άλλο είναι απλά ανούσιο. Αποδέξου αυτά που νιώθεις και κυρίως μην τα κατακρίνεις.
Αν θέλεις να κλάψεις, ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.
Άσε τα δάκρυα να κυλήσουν ελεύθερα.
Είναι ο πιο εύκολος τρόπος να εξωτερικεύσεις την αρνητικότητα που σε έχει κυριεύσει.. Κι όταν πλέον θα είσαι πιο ήρεμος ίσως να είσαι σε θέση να δεις τα πράγματα λίγο αλλιώς. Λίγο πιο φωτεινά.
Ο εσωτερικός μας κόσμος είναι τεράστιος.
Η δύναμη και η αντοχή που κρύβουμε μέσα μας είναι απεριόριστη. Εκεί που λές δεν αντέχω άλλο, τελικά κάτι γίνεται και αντέχεις λίγο παραπάνω. Και όταν πλέον τελειώσει όλο αυτό θα είσαι πολύ πιο δυνατός. Όπως λέει και ένα παλιό τραγούδι “τι και αν γεμίσαμε πληγές, βγήκαμε πάλι νικητές….”.
Κράτα την πίστη σου ψηλά και στο τέλος θα δεις, όλα θα πάνε καλά! Όσο δυνατή και αν είναι η καταιγίδα, μετά πάντα έρχεται το ουράνιο τόξο. Και πίστεψε με θα είναι πανέμορφο, χρωματιστό, γεμάτο ελπίδα, για να μας συνεπάρει πάλι.
‘Ελενα