Ποιος θα το έλεγε πως το παιδί με το όνομα Γιάννης Αντετοκούνμπο, θα έκανε όλη την υφήλιο να μιλά για τα κατορθώματά του. Κι όμως τα κατάφερε! Από το μικρό γήπεδο στη Ζωγράφου, με ένα επιδέξιο άλμα, βρέθηκε στο Μιλγουόκι της Αμερικής να πρωταγωνιστεί στο παρκέ του ΝΒΑ.
Το όνειρο έγινε πραγματικότητα! Γιατί; Γιατί κάποιος είδε το άστρο αυτού του παιδιού να λάμπει, πριν ακόμα ο ίδιος το καταλάβει. Γιατί κάποιος πίστεψε στον Γιάννη όταν ήταν ακόμα παιδί και αυτό επέτρεψε στον Γιάννη να κάνει όνειρα.
Και κάπως έτσι γίνονται τα ‘θαύματα’. Ή μήπως ΟΧΙ; Στην τελική να σου πω και κάτι; Μόνο θαύμα δεν είναι. Η επιτυχία αυτού του παιδιού από τα Σεπόλια ήταν η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Από την στιγμή που κάποιος διέκρινε το ταλέντο του, τον στήριξε και τον βοήθησε να πιστέψει στον εαυτό του και στις δυνατότητες του, ο δρόμος είχε ήδη ανοίξει. Ο Γιάννης απέκτησε την απαραίτητη αυτοπεποίθηση και το κίνητρο που χρειαζόταν. Ήταν θέμα χρόνου να λάμψει το άστρο του, ακόμα περισσότερο, και να φανεί μέχρι την Αμερική.
Σκέψου κάθε παιδί να πετύχει στο δρόμο του ανθρώπους που θα δουν το άστρο του και θα το βοηθήσουν να γίνει ακόμα πιο φωτεινό. Ή ακόμα καλύτερα σκέψου πώς θα ήταν εμείς οι ίδιοι οι γονείς να είχαμε την ικανότητα να αναγνωρίζουμε αυτή την λάμψη στα παιδιά μας.
Ενσυναίσθηση είναι η λέξη κλειδί για να το πετύχουμε. Όταν σαν γονείς αποκτήσουμε ενσυναίσθηση και αφήσουμε πίσω τις προσδοκίες που έχουμε για τα παιδιά μας αυτόματα τα απελευθερώνουμε. Τους δίνουμε το δικαίωμα να είναι ο εαυτός τους και έτσι το άστρο που κρύβουν μέσα τους μπορεί να λάμψει στα πέρατα της γης.
Ας καλλιεργήσουμε την ενσυναίσθηση μας λοιπόν και ας γίνουμε εμείς ο τροφοδότης που θα δώσει ενέργεια και θα φωτίσει το άστρο στα παιδιά μας.
Aς αφήσουμε τα παιδιά μας να γίνουν αυτό που θέλουν και μπορούν.
Έλενα